Tien Koeien

Polen? Is het daar niet veel te koud om Koi te houden, was een vooringenomen vooroordeel dat mijn gedachten bezigde. Laat staan kweken! Toen mij werd gevraagd of ik mee wilde naar een heuse Koi-Farm in Polen wist ik wel dat er kwekerijen in Polen waren die zich hiermee bezig hielden, maar of ik dit serieus moest nemen kon ik voor mezelf nog niet uitmaken. Als hobby is de Koi in Polen zelf nog vrijwel taboe en als wij als kennisland de kwaliteit vanuit het Japanse al nagenoeg niet kunnen evenaren, dan kunnen die vriendelijke Polen dat toch al helemaal niet, het Oosten is nog geen Oosters?!

Uitgenodigd door Jos Aben, Koikichi en kweker, vertrekken wij naar midden-Europa middels vliegtuig. Op het vliegveld ontmoeten wij Seph en Ernst. Seph is een vitale vent van 30 jaar en als we tijdens de vlucht van ongeveer anderhalf uur kennis maken, vertelt hij ons een beetje hoe de vork in de steel zit. Het is ongeveer 3 jaar geleden dat hij het blauw van zijn nationale vlag afknipte. Koi kweken in Polen, dat was wat het zou gaan worden voor hem en zijn wederhelft Marjan. opgeleid tot kok, was het niet het ontbreken, maar de aanwezigheid van durf iets compleet anders in een compleet ander land te gaan doen. Ernst, reeds ruim een decennium in Polen, deelde die droom en besloot zich er zijn volledige toewijding aan te verlenen. Op een geschikt terrein gaven zij al snel vorm aan hun plannen en begonnen het harde werken. Een Koi farm echter, heb je natuurlijk niet zo maar. Daar heb je niet aleen Koi, maar ook veel kennis voor nodig. Dat is waar Jos komt kijken. Per toevalligheid zijn zij Jos tegen het lijf gekomen, waarna een goed samenwerkingsverband is ontstaan. Het eerste jaar bracht meer ramp- dan voorspoed en de Tessa Koi Farm werd dan ook vrijwel meteen met de neus op de feiten gedrukt. Een gulden gift eigenlijk, want hoe kun je nu beter leren dan door je eigen fouten? Nu, drie jaar verder, telt de Tessa Koi farm 40 mudpounds en een koihuis. Op de HKS wist een viertal Koi, geboren en getogen in Polen, een prijs in de wacht te slepen. Ook de kweek van Jos in Nederland werd beloond met vier prijzen. Dit was voor de Tessa Koi Farm het eerste meetpunt van hoe zij er nu eigenlijk voorstonden. Het resultaat is dan ook opmerkelijk en smaakt naar meer. Tijd voor een bezoek...

Ik ben nog steeds wat sceptisch. Ik heb vertrouwen in deze mensen, maar kunnen ze het ook waarmaken? Na de touchdown in Polen is het nog een behoorlijke rit door het Poolse landschap, maar dat mag de pret niet drukken. Op die manier krijgen wij ook een beetje een indruk van het land dat de nieuwe Eurokoi moet gaan voortbrengen. Eenmaal op de vermeende snelweg worden wij opgeschrikt. Ik hoor Bram ineens roepen: 'hé Joh', en zie hem wijzen. Als ik opzij kijk, zie ik warempel een fietser op de vluchtstrook, een hard gelach, maar heel normaal hier. De snelweg houd al snel op en het gaat verder middels de provinciale weg. Langs de weg vinden we vele kleine dorpen en nederzettingen en veel, heel veel reclameborden langs de weg. rode borden van Mediamarkt en de gele Big M kunnen niet uitblijven natuurlijk. Eigenlijk vallen deze borden niet eens zo op, want ze worden afgewisseld door gele en rode huizen. Alle huizen worden in Mediterraine stijl afgestucd en volgens Seph geverfd in de kleur die op dat moment het goedkoopste is. Ook het communistische zwaard is nog duidelijk zichtbaar in sommige delen van het land doordat de percelen veelal even groot zijn en ook vele huizen van dezelfde bouw zijn. Met af en toe een flinke hobbel in de weg, hoor ik Bram al kreunend de klappen van de tekortschietende vering opvangen. Binnen enkele jaren zal er van deze tanende infrastructuur maar weinig meer over zijn. Met Polen als aangewezen land, naast de Oekraïne, voor de Europese kampioenschappen voetbal in 2012, zullen de snelwegen naar verwachting verschijnen als bij mirakel. Een kort introductie filmpje geeft een sneel sneak preview, maar naar verluid ziet het er alweer anders uit...

Als we onderweg stoppen voor de meest primaire behoeftes, leren we elkaar nog wat kennen en ontaard een gesprek in een levendige discussie. Verschillenden onderwerpen passeren de revue en dat het over Koi gaat moge duidelijk zijn. De mensen aan deze tafel weten waar ze over praten en Koi is hun ding. Het is de bedoeling dat we deze week wat tosai vijvers af gaan vissen en de gevinden zullen gaan selecteren. Hariwake, Doitsu Ochiba, Kujaku, Go-Sanke en Shusui, er staat heel wat op het program. Ik raak enthousiast en benieuwd naar de farm en de vissen die er zwemmen. De doitsu ochiba, tevens bekroond met een prijs op de HKS is uniek voor de farm. Ook zullen we de eerste selectie van de door mij geliefde Yuki Asagi gaan doen. Dan wordt er wat spijs gebracht. Naast een gewone koffie is er ook de Poolse koffie, dat er uit ziet als een kopje teer. Dikke zwarte drap, waar je lepeltje rechtop in blijft staan. Even wennen, maar dan weet je zeker dat je er weer tegenaan kunt. De reis daarna verloopt vlotjes en eenmaal dicht bij onze bestemming besluiten we nog wat te gaan eten en te drinken. Dat het gezelschap over goede gespreksstof beschikt, wordt eens te meer duidelijk en al snel verliezen we ons in de tijd. Het is te laat om de farm vandaag nog te bezoeken, dus besluiten we deze dag met een goede maaltijd af te sluiten en op hetzelfde niveau verder te discussiëren. Die avond vinden Bram en ikzelf ons veelal gekluisterd aan de lippen van Jos, wanneer hij spreekt over de ontwikkelingen die hij als kweker wil bewerkstelligen. Het zou zonde zijn om hem hierin na te praten en als auteur op deze blog, zal hij deze ideeën tzt compleet geïllustreerd aan jullie voorstellen.

Eenmaal in het Hotel drinken we nog wat na en na het 'nastrowja', dat proost betekent, leren wij dat een Pool twee genen heeft om alcohol te verwerken en wij maar één. Ernst heeft na 12 jaar anderhalve gen. Na het doorgeven van de wake up call, proberen we het tweede woord dat we geleerd hebben. Bedanken doe je in het Pools met het woord dziękuję, dat door Jos gebombardeerd wordt in de uitspraak tot 'Tien Koeien'. Op het Poolse matras denk ik na ocer wat we morgen gaan zien; hoe ziet de farm er uit en welke koi doen er hun rondes. Voor het eerst zelf een net afslepen samen met Buramu-san sembetsu doen, beslissen tussen leven en dood, een hele verantwoordelijkheid...