17e Holland Koi Show 2009

De Holland Koi Show is alweer een paar dagen achter de rug, maar ik wil toch graag nog even mijn ervaringen over deze show met jullie delen. De oorzaak van deze ietwat verlate update ligt in het feit dat zowel Tiebo als ik de afgelopen week naar Polen zijn afgereiesd om nog meer van Koi te genieten. Wat we daar hebben gezien en gedaan zal binnenkort in vol ornaat op deze blog verschijnen. Houdt het dus in de gaten. Als tipje van de sluier wil al wel snel even kwijt: Die Tiebo was zo blij als een kind toen ie voor het eerst een vijver mocht afvissen en selecteren. Binnenkort lees je het allemaal, op de Nishikigoi Novelle!

Afijn, de Holland Koi Show. Drie dagen heb ik er van mogen genieten. Pas terug gekomen uit het Japanse (woensdag de 19e), stond ik vrijdag alweer om 8 uur 's ochtends in Arcen. Die ochtend snel nog een rondje over het terrein gelopen voordat de show echt open zou gaan voor het publiek. De show was nog groter dan vorig jaar, met als grootste aanvullingen een Shrimp, Bonsai Show en aquaristiek afdeling. Vrijdag heb ik de hele dag in de stand van Koicenter Tiel gestaan om mijn diensten aan hen te verlenen. Het was de drukste vrijdag ooit en heb vele mensen blij kunnen maken met een nieuwe aanwinst voor in de vijver.

Van de vissen heb ik die dag weinig gezien, maar natuurlijk heb ik wel even bij de grotere Go-Sanke stilgestaan. Diablo, Dream Fujiko, Cloverleaf, Shiba Zakura en de grote Hirasawa Sanke van Jeroen van Keulen (naam is mij onbekend) waren voor mij de bekende vissen, welke ik op eerdere shows ook al was tegengekomen. In dit rijtje namen zat voor mij de kanshebber voor de Grand Champion-titel. De uiteindelijke uitslag van de GC-titel op zaterdag verbaasde mij toch wel een beetje. Dream Fujiko, de bekende Maruten Kohaku van Danny's Koicafe had namelijk de eerste prijs gewonnen. Alhoewel voorzien van een prachtige huidkwaliteit, liet de bouw van de Koi, in onze ogen het meest zwaarwegende criterium, ietwat te wensen over. Een kleine knikje in de body, die mij al eerder opviel tijdens haar optreden te Hasselt, speelde haar parten. Een fantastische Koi met een geweldige uitstraling dat zeker, maar een Koi met een foutje in de body zou ook in Japan nooit een prijs kunnen winnen. Diablo, de welbekende Sanke uit hetzelfde vat, moest het na haar zegereeks van een opeenvolgende reeks aan GC-titels in de Benelux en Duitsland, doen met een Supreme Champion titel. We haden haar al in een veel betere conditie gezien en deze rangschikking is daarom ook juist. De Sanke die al eens als showa werd gebenched deed niet zo sprankelend aan als dat wij van haar gewend zijn en ik denk dat zij toe is aan een goede hertselperiode want vergeet niet dat een koishow een enorme impact op onze Koi kan hebben en dat vergt niet alleen een goede voorbereiding, maar ook een gedegen nazorg.

Op zaterdag heb ik niet in de stand gestaan, maar ben ik de hele dag met Tiebo op pad geweest; als echte hobbyisten. We waren al rond half tien in de morgen op het showterrein en begonnen bijna gelijkertijd aan de ronde langs de showvats. Echt pas om kwart over zes waren wij aangekomen bij het laatste vat. Zoveel mooie vissen om naar te kijken en over te discussiëren, zoveel bekende mensen om een praatje mee te maken, zoveel stands om eens een kijkje te nemen en ga zo maar door. Het was echt een prachtige dag. De kwekers uit Japan, Maruju en Isa, waren jammergenoeg de hele dag druk met jureren, anders hadden we daar nog even een praatje mee kunnen maken. Het laatste vat dat wij aandeden was die waarin de Sanke van Jeroen Van Keulen in zwom. Dit was voor ons de beste Koi uit de wedstrijd, al kwam zij nog iets tekort in body, hetgeen meerdere juryleden anders heeft doen overwegen.

Tussendoor werden onze benen weleens moe en was het even nodig om onze rug te rechten. Een kopje koffie vonden we in de stand van Interkoi, die ons door Luc Borgmans werd aangereikt. Samen met hem hadden we het over Shiba, de interkoi kohaku, die inmiddels bekend staat als de eeuwige tweede. De algehele uitstraling van deze Koi is uitstekend. Wat haar ietsje minder charmant maakt in onze ogen is het verloop van het hoofd naar de body en het secundaire hi aan de onderzijde. Dat Luc nog imer verliefd is op deze Kohaku en dat het voor hem de nummer 1 is blijkt wel uit zijn passioneel vertellen. Los van de prijzen en jurering, is dat natuurlijk onomstotelijk de echte waarde van een Koi! Ook Ben Doorakkers was van de partij en met hem hadden we een evenzo gepassioneerd gesprek omtrent de ontwikkeling van Koi en samen bekeken we eens kritisch enkele kenmerken. Ook hierover vind je later meer op deze blog.

De meest opvallende nieuwkomer was Tessa Koi uit Polen die een vat naast dat van Jos Aben, die velen kennen als JAC van bijvoorbeeld de Yuki Asagi . Dat deze vaten naast elkaar stonden is geen toeval. Er bestaat dan ook een nauw samenwerkingsverband tussen deze Eurokoikwekers waarover je binnenkort alles kunt lezen op dit blog. Evenredig verdeeld gingen beide kwekers van Koi uit Europa met een viertal prijzen huiswaarts en deden daarmee niet onder voor menig 'Japanner'. Een opvallende Koi uit dit vat was een doitsu Ochiba, een zeldzaam mooie vis. Door deze deelnemers was ook een eigen initiatief ontplooit. Zo gaven zij een heuse flatscreen tv aan de best tategoi in de maat van 30 tot 40 cm voor hobbyisten ter stimulering. Deze prijs is gegaan naar Stephan van Tilborg met zijn showa, die velen zullen kennen van de Saki Hikari Tategoi Competitie. Deze bleek ook nog net op zichzelf te zijn gaan wonen en nog geen tv te hebben, de kijkkast kwam dus goed terecht.

De jumbo was meer dan terecht voor de immense ochiba van Johan Gielen, die juist met haar schubbendek vol irregulaties, een enorme bewondering mocht ontvangen. Een prachtig donker patroon bij een volle body, echt heel mooi om te zien. Verder was een leuke noviteit is de nieuwe chip die in te brengen is bij de Koi. Kleiner dan zijn voorganger is het ook mogelijk meer gegevens op te slaan op de chip als varieteit, kweker en naam van de eigenaar. Daarbij is hij beschrijfbaar en uit te lezen met een PDA. In plaat van het dingetje te plaatsen aan de onderzijde van de Koi is de chip bovenop naast de rugvin onder een schub ingebracht zodat een eventuele dief de koi haast wel moet beschadigen om tot de chip te komen. Hierin ligt ok het puntje van kritiek, want zo een chip is niet lichaamseigen en inkapseling die beschadiging met zich mee kan brengen ligt daardoor op de loer. verder blijven trommelfilters ons fascineren, eigenlijk kom je altijd tijd te kort op zo een dag.

Op zondag was ik er gelukkig weer en heb ik de kwekers zo ver gekregen om met mij een interview te houden. Ze waren gelukkig samen met een tolk, Hiroshi Toyama van het INPC (International Nishikigoi Promotion Centre: http://www.japan-nishikigoi.org/), wat het vertalen van mijn vragen toch enigszins versoepelde. Na 5 maanden Japan is mijn Japans jammergenoeg toch niet zo goed als ik gehoopt had, dus het kwam goed uit dat Hiroshi er was. Het hele interview zul je binnenkort kunnen lezen in de 'Koi'.

Ik heb dus echt een topweekend (en daarna een topweek) gehad. Ik heb vooral genoten van de zaterdag met Tiebo aan mijn zijde, om samen als echte hobbyisten op pad te zijn.

Tot de volgende update!