Zo, gelukkig zijn we vandaag weer lekker fit en fleurig opgestaan. Een half uur vroeger dan de dag ervoor zijn we nu vertrokken om 08:00 uur richting Sekiguchi Koifarm. Dit was een ritje van zo’n 45 minuten met de auto vanuit Ojiya waar wij verblijven. Sekiguchi staat bekend voor zijn mooie Sanshoku Showa en zijn exclusieve Pearl Ginrin. Ontvangen door de heer Masayuki Sekiguchi, die een mondkapje droeg vanwege een verkoudheid, zijn wij meteen gaan kijken naar waar we voor gekomen waren; zijn showa natuurlijk. We hebben daar enkele haast onbetaalbare exemplaren bekeken.
Rob liet weten dat de koi van Sekiguchi vooral door andere Aziaten gekocht worden en in mindere mate door de Europeanen. Vooral de bak met reeds verkochte koi trok persoonlijk mijn aandacht alsook de bak met honderden kleine pearl ginrin. Het was noodgedwongen alleen maar kijken, kijken en zeker niet kopen voor ons. Maar desalniettemin werden wij uitgenodigd om binnen een kopje thee te drinken bij zijn ouders thuis die naast het Koi onderkomen wonen. Een hele leuke ervaring weer om van dichtbij te zien hoe deze kweker privé leeft. Zijn broer,dochter en moeder hebben het ons erg aangenaam gemaakt met koekjes, thee en door mama handgeschilde appelpartjes. Bijzonder lekker was het zitten op de grond aan de salontafel. Deze was afgedicht aan de zijkanten met een deken om. Hieronder kon je namelijk je benen onder de tafel schuiven om vervolgens verrast te worden door een heerlijke aansluiting op een warmte kachel, lekkere warme voetjes dus.
Vanuit Sekiguchi zijn we naar Takahashi Takehisa gereden wat in tegenstelling tot vorig jaar (volgens mijn reisgenoten uit Tiel) nu enigszins tegenviel. Persoonlijk en misschien ben ik een beetje verwend door de bezoeken van de dag ervoor was dit niet bijzonder van kwaliteit. Unaniem besloten we vrij snel om hier niet teveel tijd te spenderen en zijn we in de auto gestapt om in de buurt alvast te lunchen. Het grappige aan deze “noodle-tent” (lees ook eetgelegenheid) was de mogelijkheid om op het parkeerterrein uit enkele showbassins koi te kunnen kopen, raar maar waar.
Na de lunch zijn we naar Koifarm Marusei Yorijo beter bekend als Hirasawa gereden. Een van de bekendere en één na grootste kwekerij in Japan met over 300 mudponds en maar een handjevol personeel! Een ongelofelijk hoeveelheid jumbo koi van 80+cm hebben wij daar mogen aanschouwen als ook (net zoals bij Hoshikin de dag ervoor) het binnenhalen van een nieuwe selectie van koi net uit de mudponds gehaald. Nog nooit heb ik zoveel “joekels” van koi bij elkaar gezien op een plaats laat staan in een en dezelfde bak. Met veel interesse hebben we nog enkele top ginrin kohaku en een soragoi van +/- 75 cm. bekeken.
Zoals de dag ervoor was afgesproken zijn we tegen 13:30 uur aanbeland bij Dainichi. Hier werden we ontvangen door de heren kwekers Futoshi en Shigeru Mano. (zie foto links met leuk detail op shirt) Het verschil voor mij persoonlijk met de dag ervoor met betrekking tot de koi was enorm (nog positiever) mede doordat deze keer de lucht- en watertoevoer van de bassins werden uitgezet. Ja en dan zie je pas echt goed wat erin zit. Tip van de dag dus, laat alles uitzetten wanneer je serieus koi wilt bekijken. Als de heren het te druk hebben, kom je gewoon een dag later terug, geduld is een schone zaak. Ronald zag al vrij snel een hele mooie showa zwemmen die na overleg met Shigeru Mano gezelschap kreeg van nog 3 anderen. Een leuk en leerzaam proces om van dichtbij mee te mogen maken. Shigeru Mano spreekt een beetje Engels maar Rob spreekt meer Japans dus was het goed mogelijk voor ons om te converseren over de voor- en nadelen van de verschillende top koi die net gebowld werden. Uiteindelijk heeft Ronald twee van de vier gekocht waarvan de potentieel rijkste (probeer die eruit te vissen:) showa nog 1, 2 of meerdere jaren bij Dainichi zal vertoeven om verder te ontwikkelen. (De laatste Kohaku in e volgende reeks foto's betreft een Kohaku van een meter!)
Van Dainichi is het even de weg oversteken om bij Hoshikin terecht te komen. Ook hier waren we al op de maandag geweest maar omdat ze daar druk bezig waren met het uitladen van koi welke net gevangen waren uit de mudponds besloten we om vandaag weer even een kijkje te nemen. Ja, ik heb het gisteren al geschreven en nu laat in vooral de foto’s voor me spreken. En hoe? Ook hier wordt het gewaardeerd dat we de moeite nemen om een dag later terug te komen. Geduld is echt een hele schone zaak. Leuk om even te vermelden is dat Joachim een geweldige selectie van Kohaku gekocht heeft die volgens mij inmiddels online te koop zijn nu.
Op weg terug naar het hotel hielden we nog even halt bij wat we dachten dat een korte stop zou worden; Sakazume Koi Farm. Vooral bekend om zijn Koromo is Mr. Sakazume ook actief met ondermeer Yamabuki, Kohaku en Yamato Nishiki. Hier hebben zowel Rob als Ronald en Joachim elk een doos koi gekocht. De een met Yamabuki de ander met Budo Goromo en een mix.
Zoals beloofd zou ik nog mijn laatste reisgenoot nog even aan jullie voorstellen. Ronald Nijs (39 jr.) uit Heist op den Berg (B). En over last best gesproken, Ronald is zaakvoerder van Aqua-Hobby een bedrijf met een rijk historie van 50 jaar en een van de pioniers in Europa wat koi betreft. Met twaalf vakbekwame mensen staan zij hun klanten te woord. Tevens leveren zij eenvoudige tot zeer geavanceerde koivijvers, vijvers of aquaria en kunnen kanten hier terecht voor alle denkbare accessoires. Naast de particuliere markt richt Aqua-Hobby zich op de professionele markt en groothandel. Tot slot heeft Ronald een behoorlijke track record met 26 bezoeken aan Japan.
Tot morgen!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten