Wat bezield je nu eigenlijk?

Temidden van al het beschrevene, de schoonheid die de Nishikigoi ons brengt en al de kennis die wij op tal van fora en zeker op deze blog (zo hopen wij) vergaren, bevind zich het onbenoemde. De verdieping in Nishikigoi brengt ons veel plezier en draagt bij aan een dieper bewustzijn. Om dit bewustzijn te ervaren, om te zijn en te worden bestaat er meditatie. Het woord meditatie heeft een zware lading, maar is dit wel zo?

Zoals met de Nishikigoi, ook het Oosterse steeds meer een stukje van onszelf lijkt te worden in het aanzicht van onze tuinen, in de symboliek en in de taal, zo wordt ook de Japanse geest en gedachte, steeds meer een beetje van eigen innerlijk. Ieder topic en elke blog is gelezen en ook de Nishikigoi magazines zijn in je nachtkastje verdwenen; Je staat bij je vijver; aanschouwt een waaier van kleuren en luistert naar het kabbelen van het water. Voor een moment, zo lijkt, lukt het ons enkel te zijn. 'Zijn', zonder te 'worden'. Doch, stiekem is toch altijd alles aan verandering onderhevig, zo ook jijzelf en wie je bent.

'Zoals met de Nishikigoi, ook het Oosterse steeds meer een stukje van onszelf lijkt te worden, zo wordt ook de Japanse geest en gedachte, steeds meer een beetje van ons eigen innerlijk.'

In ons leven in de Westerse maatschappij  is er weinig tijd voor daadwerkelijke bezinning en worden we gemaakt tot wie zijn, door de feitelijkheden en gebeurtenissen om ons heen. Om een moment van rust in te bouwen, van zelfreflectie en relativering, bestaat er meditatie. Er zijn Oosterse monnikken die mediteren door het aanharken van het grint in een Zen-tuin, door het voeren van, jawel, Koi in een Theetuin en het uitvoeren van een theeceremonie. Meer hoeft meditatie niet te zijn. Je hoeft geen gewaad aan of in kleermakerszit het 'ohm' uit te spreken. Simpel, enkel de schoonheid van onze Nishikigoi en de reflectie van het water waarin wij onzelf verliezen, biedt gelegenheid tot meditatie, om te zijn en te worden... zen.

Aan de hand van korte Oosterse verhalen willen wij in deze rubriek 'Wat bezield je', een moment van bezinning inlassen, waarin, in essentie, levenslessen liggen. Middels metaforische anekdotes geven we je te denken over al wat is en al dat niet is... In deze eerste episode, houden we het dicht bij onze leest, namelijk de vis.

Wat lijkt, dat is?

Op een dag, liepen Chuang Tzu en een vriend langs een rivier. "Kijk die vissen eens rondzwemmen", zei Chuang Tzu, "Ze hebben het echt naar hun zin."

"Jij bent geen vis, zei de vriend. "Dus kun je ook niet weten of ze het naar hun zin hebben."

"Maar jij bent mij niet", zei Chuang Tzu. "Dus hoe weet jij dat ik niet weet dat de vissen het naar hun zin hebben...?"



Bron Foto 2: AppieKoi