Breeding Koi is an Art

Ik luister naar de naam Geneviève Van Bastelaere, ook wel eens naar vivo en ik wil hier graag op vraag van Tiebo mijn Belgische koikweek voorstellen.

Op de foto zie je twee kohaku's van 14 maanden oud en van eigen kweek

Hoe deze twee er gekomen zijn wil ik jullie aan de hand van vele foto's en in episodes op deze blog laten volgen

Ik had het nochtans gezworen dat ik nooit nog zou kweken met koi en toch….

Heel mijn leven heb ik vissen en al een 30 jaar koi. Ik heb al met verschillende soorten vissen gekweekt en dus ook al verschillende “nestjes” met koi.

Het kweken op zich is nooit een probleem geweest en in het begin liet ik zowat alle variëteiten in de vijver met elkaar kweken. Dat leverde enkele leuke vijvervissen op maar ook een massa eurokoi

Omdat koi kweken enorm arbeidsintensief is en het resultaat niet naar verhouding was besloot ik er maar mee op te houden

Toch liet het mij niet los en ik ben mij meer in de materie gaan verdiepen.

De Japanners hebben jarenlang door zorgvuldige selectie de prachtigste koi gekweekt. Uit een broed van een paar honderdduizenden kleintjes houden ze maar enkele prachtige exemplaren over. Ze kiezen ook heel zorgvuldig de ouderdieren en zullen geen kweek aangaan met “mindere” koi. Uiteindelijk komt het er op neer dat Japanse koi enkel en alleen bestaat bij gratie van strenge selectie. 1) body 2) huidkwaliteit 3) patroon, in deze volgorde van belang.

Wat ik hier deed met mijn koi was dus volledig verkeerd, te meer omdat ik absoluut niet selecteerde en dat is wel het sleutelwoord om Japanse koi te kweken.

Ik heb er lang over nagedacht of ik de uitdaging zou aangaan en het antwoord is duidelijk ja, want anders zat ik dat hier niet te pennen.

Ik ga er vanuit dat je het genetisch potentieel kan kopen maar niet de externe factoren (accomodatie) waar de Japanners kunnen over beschikken.

Wij moeten ons water filteren en het liefst op een optimale manier. Ook daar heb ik serieuze opzoekingen naar gedaan en ik hoop dat het zijn vruchten zal afwerpen.

Mijn doelstelling om hier in het Westen een Japanse koi van kwaliteit te kunnen kweken heeft mij tot hiertoe al heel veel energie en geld gekost.

Omwille van diezelfde doelstelling heb ik ook een forum (http://www.hetkoiforum.be/) opgericht en dit om mijn ervaringen met gelijkgestemden te kunnen delen: we kunnen altijd van elkaar leren.

Ik heb mij ouderdieren aangeschaft die ik normaal niet zou kopen en waarvan ik ’s nachts nog altijd wakker schiet:”dat men zoveel geld niet uitgeeft aan een koi”. Maar kom, als men een experiment wil laten slagen mag men niets over het hoofd zien.

Vandaar Madeleine, het moederdier. Een SFF kohaku met een machtige body en een sublieme huidkwaliteit. Ze heeft zich op koishows al bewezen en reeds vier 1ste prijzen in de wacht gesleept.

De vaders, want ik heb er twee gebruikt, zijn respectievelijk Kamiel en Oscar.Kamiel is een heel mooi kohaku mannetje van SFF met een super goede body en huidkwalitet.

Oscar is een imposante showa die ik meer heb ingezet om "de stiel" te leren.

Om het broed zo optimaal mogelijk op te vangen heb ik er ook nog eens een speciale kamervijver voor gebouwd van 12 m³ met alles erop en eraan.

Madeleine op de foto hierboven. Hieronder de twee mannetjes Kamiel en Oscar

Op 3 juli 2008 is het drietal er aan begonnen. Hieronder zie je ze in volle actie.

Dit was na enkele uren het resultaat: duizenden eieren....

De eieren onder de microscoop. Hier is duidelijk nog niets in te zien

Ik laat hier eventjes zien dat ik de foto's van een monitor genomen heb vandaar dat de kwaliteit van het beeld niet altijd zo goed is.

Dag twee: Hier zie je duidelijk een dikke rand vormen tegen de wand van het ei.

Dag drie: Hier zie je er duidelijk de ogen al doorschemeren

Op dag drie heb ik een eitje opengedaan om te kunnen zien hoever het visje zich reeds ontwikkeld heeft. Hieronder zie je dat het al aardig een visvorm begint te krijgen.

Dag 4: Hier zie je het visje dat als het ware opgerold is met de dooierzak in het midden. Het moet nog juist ontrollen, en dat doen ze ook. Ze komen niet uit het ei zoals een kip maar ze ontrollen zich gewoon.

Dag 5: Daar zijn ze dan. Er bestaat er een regel waarmee je kan berekenen wanneer de eieren zullen uitkomen: 100 gedeeld door de watertemperatuur = aantal dagen. De watertemperatuur was 20° en exact 5 dagen later waren ze er.Je ziet duidelijk de dooierzak waar ze zich nog twee dagen met voeden. Ze nu voedsel geven zou het water enkel maar belasten omdat ze de eerste twee dagen nog niet eten.

Dag 6: Hier zie je duidelijk een bloedvat in de dooierzak en de zwemblaas die nog volledig leeg is.

Dag 7: Hier is het visje naar de oppervlakte geweest en heeft zijn zwemblaas gevuld

Deze heeft reeds een stevige maaltijd naar binnen, je ziet duidelijk het pekelkreeftje(artemia) in zijn buikje zitten.

Hier is het broed 5 dagen oud. Op de foto zie je er maar enkele van, maar ik schat dat het er een paar tienduizenden moeten zijn.

Wordt vervolgd.....