Ik ben een Moordenaar!

Hariwake dus. En niet zo maar Hariwake, maar Doitsu Hariwake. Schubloze platinum ogon met een geel kohakupatroon is het ideaalbeeld in deze. Bij visjes van enkele weken oud en 4 à 5 cm is dit echter nog niet erg goed te herkennen allemaal. En als je het herkent, hoe geef je er dan de juiste waarde aan om te bepalen of het draagkracht heeft voor als de Koi is uitgegroeid tot een respectabele Koi?

We nemen staand plaats rondom de sembetsu-tafel die gevuld is met een tweetal emmertjes water. Om ervoor te zorgen dat we de vissen goed kunnen zien zonder teveel troep in het water, wordt de Koi vanuit de opgezette afsleepnetten geschept met een waterdoorlatende Koisok. Naast de selectietafel staan een aantal bowls. 1 Van de bowls is bedoeld voor de vissen die niet door mogen naar een volgende ronde. Die niet goed genoeg zijn. Normaliter worden deze Koi zonder blikken of blozen ter dood veroordeeld, doch vandaag is de Tessa Koi Farm ook deze Koi goed gezind. In het Koihuis, dat in de hoogste staat van paraatheid wordt gebracht voor de overwintering van de hoogste kwaliteit Koi, gaan deze vissen dienen als zogenaamde 'filtervis'. De Koi worden an masse in het koihuis ondergebracht en vervolgens flink gevoerd. Door dit nu te doen, zal het filter dadelijk goed berekent zijn op de belasting die het zal moeten ondervinden. Een bowl voor de goede vis is er niet. Die Koi gaan spontaan terug op de mudpound alwaar ze nu vele malen meer ruimte zullen hebben per vis, dan voorheen. Er staat nog wel een bak met water onder de tafel. Hier worden ale misvormde Koi in gedaan. Het water bevat een overdosis aan narcosevloeistof, zodat de Koi rustig in kan slapen. De praktijk zou echter leren dat deze bak met wat anders dan Koi gevuld zou worden.

Vanuit de sok verschijnen tientallen kleine Doitsu Hariwake. Het is best moeilijk in te schatten hoeveel vissen het er zijn door hun formaat, maar dat doet er ook niet toe. In basaliteit is het selecteren vrij simpel. De goede worden in een netje gedaan en de slechte laat je zwemmen. De beste pik je er zo uit, die steken er met kop en schouders bovenuit, dat heet, als je eenmaal weet waar je naar moet kijken. 'Dat kun je door een kind nog laten doen, zo vertelt Jos'.

Het ding bij selecteren is dit: Je bent je er van bewust dat alle vis dat niet goed genoeg is, af zal worden gemaakt. Dat dit nu even niet zo is, is een unicum, maar normaliter woren deze vissen of meteen geëxecuteerd, of gekookt en tot vismeel bereid om de overgebleven Koi wer van te voeden. Best een lugubere gedachte eigenlijk. Dit maakt dat je medelijden krijgt met een vis die eigenlijk niet goed genoeg is. 'Zullen we deze nog een kans geven?' of 'Maar als dit nu eens op deze manier bijtrekt dan...' zijn gedachten die voortdurend passeren. Om dit te doorbreken zijn een aantal competenties vereist waarbij Acceptatie wel de belangrijkste is; Er zijn er maar enkelen echt goed genoeg, je kunt niet alles groot brengen en moet je ook niet willen. Elke vis die je onterecht door laat gaan vreet voer en leefruimte die anders door de potentiëlen zou kunnen worden benut. Accepteer dus dat het merendeel niet kan overleven, in de vrije natuur zou ook maar een klein percentage van het broed in leven blijven. Vanuit dat perspectief bespaar je eigenlijk heel wat vissen een stressvolle dood en als je ons, de mens, rekent tot het ecosysteem, praat je zelfs nog steeds van natuurlijke selectie... oké dat gaat wat ver, ik ben gewoon en moordenaar! Dit is dus nog maar stap één in de sembetsu van Nishikigoi en het sluimert al door dat het beslist geen sinecure is. Dat hier al veel koi- en dierenliefhebbers afhaken, puur uit principe, is dus al best begrijpelijk.

De Doitsu Hariwake is best een leuke vis en dus zeker een begrijpbaar kweekproduct. Dat we er maar zo weinig goede exemplaren van zien heeft ook een oorzaak. Zo kennen we bij Doitsugoi, zeker 30 procent meer misvormingen dan bij wagoi (geschubde Koi), legt Jos uit. Een veel geziene afwijking is het invallen van de neus bij de ogen. Dit is op jonge leeftijd goed zichtbaar en het beste vanuit een hoek van 45 graden. Een verdere probleem dat men ziet bij de schubloze varianten is het aanwezig zijn van veel wilde schubben dat een Doitsu Hariwake erg ontsiert. het valt me tijdens de selectie op dat deze overmatige wilde schubgroei zich vooral manifesteert in het schoudergedeelte achter de kieuwdeksel, zoals afgebeeld. Daarbij komt een tweede hindernis die je bij de meer reguliere Koi niet hebt en dat is de metallic glans. Dit is bij metallic Koi uiteraard het belangrijkste punt. Deze metallic glans moet prominent aanwezig zijn, ander wordt het zowieso nooit wat. De belangrijkste indicatoren voor de metallic kwaliteit zijn de borstvinnen, het hoofd en de ruglijn vanaf het hoofd tot aan de rugvin, warover later meer. Als een vis al deze kenmerken in voldoende mate bezit dan moet er nog eens een beetje patroon op zitten. Dit is het enige waar niet op te kweken valt verklaart Jos. Patroon is zowieso een probleem bij (Doitsu) Hariwake. Je ziet zelden een dergelijke kwaliteitsvis met een mooi kohakupatroon. Mede om deze reden wordt er veel zwaarder gewogen aan de kwaliteit van de vis, dan aan het patroon op dit moment, die echt prominent toch nog niet aanzwezig zijn en waarschijnlijk het zwaartepunt van de volgende selectie zal behelsen. Toch zit er wel degelijk wat patroon op, daar waar ik toch had verwacht nog wel wat Doitsu Platinum Ogon tegen te komen. Nu zul je natuurlijk net zien dat de Koi die over een deformatie of geen glans beschikken de beste patronen dragen. Weer ontstaat twijfel... Niet doen! 'Twijfel is Weg', een gedachte waaraan we elkaar de daarop volgende dagen nog veelvuldig moeten herrineren.

Toch blijft er nog wel iets over van de Doitsu Hariwake en ook enkele doitsu yamabuki's zijn goed genoeg, welke daarop meteen weer terug worden gezet in de mudpound om verder te groeien tot aan de volgende selectie waarover ik dan al weer fantaseer over hoe deze knapen er dan uit zouden zien. Pfff, een hele klus. Het was ook niet eerlijk meteen met een metallic doitsu te beginnen, maar het zou blijken dat we hier veel baat bij zou hebben in de aanloop naar de selectie van kujaku de volgende dag. Als de laatsten geselecteerd zijn valt de spanning en concentratie van me af en een lach ontstaat... tegelijkertijd zie ik Marcin, de 'afgekeurde' Koi in emmertjes afvoeren... Ik ben een moordenaar!

Helaas waren we zo diep in concentratie dat we van deze sembetsu geen foto's hebben gemaakt. De Doitsu hariwake die je hier ziet zijn al eerder door Jos gekweekt en geeft een beetje perspectief van wat het kan gaan worden.

Up next... Het afslepen van een mudpound!!!