Eénmaal, andermaal...

Afgelopen vrijdag, 17 juli, ben ik naar de wekelijkse nishikigoiveiling in Ojiya geweest. In de meeste koiboeken staat van het veilinghuis wel een foto. Ik rijd er bijna dagelijks langs voor werkzaamheden op de Marudo koifarm, nu werd het dus eens tijd om een bezoekje aan de veiling te brengen. Toen ik aan Hisashi-san vroeg wanneer de eerstvolgende veiling was, was het donderdag. Ja, volgende week mag je er wel heen. Blijkbaar was hij `s avonds van gedachten verandert, want ik zou dus de volgende dag al een kijkje mogen nemen. Hij had het ook nog over vrijdagochtend wat koi inpakken, maar waarvoor werd me niet helemaal duidelijk. Op vrijdagochtend werd het me dus wel duidelijk. De vissen die we inpakten, gingen dus richting de veiling! Ik heb die Hisashi-san dus wel zover gekregen dat hij ook Koi op de veiling in ging zetten. De Koi waren niet zo bijzonder, nisai asagi, purachina (platinum ogon) en gin matsuba van max 20 cm, maar dat mocht de pret niet drukken: We gingen namelijk naar de auction! In totaal 5 zakken ingepakt met 20 stuks Koi.

De koi hebben we om 9.00 `s ochtends naar het veilinghuis gebracht, de veiling zou pas om 13.00 beginnen. Gelijk nadat de vissen weggebracht waren onszelf flink ontsmet met chloor en alcohol, om vervolgens de voederroute te starten. In zeven verschillende gebieden heeft de Marudo Yorijyo 56 tosaivijvers, dat betekent elke dag veel kilometers maken om deze koi te voeren. Rond 11.30 een tussenstop gemaakt bij een Ramen-restaurant in Ojiya om daarna thuis in Nagaoka even bij te komen. Ramen is trouwens noedels in een bouillon, welke in vele variaties aangeboden worden. De enige ramen versie die ik ken is standaard ramen en chashu (varkensvlees) ramen, dus het wordt altijd chashu ramen als ik moet bestellen. Dit is een ramen met soyasaus bouillon, varkensvleesrollade, bosuitjes, bamboescheuten en een velletje nori. Altijd goed!

Maar nu even verder over de veiling, rond 12.30 ging ik, nu dus alleen, met de kei-truck richting veilinghuis. Wat een berg vissen dreven daar in plastic zakken rond in de naastgelegen vijver! In totaal ongeveer 300 zakken bleek later. Even snel foto`s gemaakt en toen maar eens binnen een kijkje genomen. Al snel herkende ik Taro Kataoka (Oya koifarm) en Kazuhiro Hoshino, welke ik op de feestavond van de Airinkai (ZNA show van afgelopen november, waar de Momotaro Sanke van 106 cm GC is geworden) heb ontmoet. Samen met nog iemand zouden zij de veilingmeesters zijn.

Om 13.00 begon dus de veiling. Als je dit voor het eerst hoort en ziet, weet je niet wat je meemaakt:

Dit ging dus aan een stuk door tot de veiling was afgelopen rond 14.15. Na een tijdje begreep ik hoe het bieden werkte, toen viel het me ook pas op voor wat voor bodemprijzen de meeste vissen weggingen. Gemiddeld werden de zakken voor 3000 yen (24 euro) verkocht. En dan krijg je 5 Koi van 40 cm of 100 tosai van 8 cm. Daarbij moet ik wel zeggen dat de meeste Koi niet echt bijzonder, eerder lelijk zijn. Dit wordt in Japan ook wel chupakoi genoemd. Koi voor goedkope boxverkoop dus. Voor deze prijzen kan het het natuurlijk ook wel waard zijn. Na een tijdje kwamen er opeens goudvissen langs en de prijzen vlogen omhoog. 10.000 Yen, 12.000 Yen. Het waren gewoon de duurste vissen, totdat er een leuke Shiro Utsuri van rond de 65 cm langskwam, welke voor in de 18.000 Yen verkocht werd. Dit was uiteindelijk ook de duurste vis, met de goudvissen op de tweede plaats. De getoonde Koi waren niet echt bijzonder, wel redelijk wat publiek aanwezig met een paar grote kopers. Wel weer een ervaring rijker. De Koi van Marudo zijn trouwens voor 1.000 Yen (8 euro) van eigenaar verwisseld. Acht euro voor 20 standaardkwaliteit vissen, niet verkeerd zou je zeggen. Eer deze in NL zijn, is de prijs echter alweer ver-40-dubbeld.