'Als je later Groot bent...'

Telkens worden er ongeveer 70 in de selectiebak gedaan, waaruit we dan de besten selecteren. De Kujaku Semnetsu is onderweg! Deze selectiebak is langwerpig waardoor je er makkelijk met een aantal mensen langs kunt staan. Aan één uiteinde zit een afvoertje. Een langwerpig pijpje fungeert als stop.

'Deze methode is anders dan die wij bij Marudoh gebruiken', zegt Bram op enig moment. Ik moet lachen. Mooi vind ik dat altijd. Meer dan eens spreekt Bram gedurende zijn ervaringen en visserslatijn, over wat hij in Japan heeft meegemaakt in de 'wij' vorm. 'Wij gebruiken andere netten'. 'Die vis zou bij ons niet doorgaan'. Bram heeft nu twee jaar op rij bij Marudo gewerkt en daar heeft hij natuurlijk een behoorlijk referentiekader opgedaan. Dat hij in deze termen spreekt, geeft aan dat hij zich erg verbonden voelt met de Marudoh Koi Farm. Dat blijkt ook wel uit het feit dat hij eerder nog zei bij elke kweker wel stage te willen lopen. Nu zegt hij goed op zijn plaats te zijn bij Marudoh.

Hij wordt als kracht gewaardeerd op de Japanse farm. Dat voelt goed. Voorts is het een eerbetoon van respect. Hisashi-san (links afgebeeld) heeft er erg veel tijd in gestoken Bram te onderwijzen. Als Bram nu naar Marudoh gaat, kan hij al veel meer zelfstandig werken. Dan kan Bram ook echt een efficiënte meerwaarde aan de farm brengen. Dit is het stukje respect en eerbetoon dat Bram graag aan de Marudoh Koi farm brengt. Dit siert hem erg in mijn ogen. En het zijn ondermeer deze karaktereigenschappen, die hem geliefd maken bij de familie Hirasawa, bij wie hij thuis logeert wanneer hij in japan verblijft. Dat Hisashi zich om hem bekommert blijkt wel. Zo was hij zelfs een beetje boos toen Bram iets te lang niets van zich had laten horen na zijn veilige aankomst in Nederland.

Dit betekent overigens niet dat Bram nooit op een andere farm zal werken. Zoals je in het interview met Marudoh dat ik vorig jaar met hem had kunt lezen, zijn de kwekers veelal vrienden. Daarnaast heeft Marudoh een belangrijke functie als regiocoördinator van de Niigata voor het INPC, een belangrijk overheidsorgaan in de promotie van Nishikigoi. Hij kent dus bijna iedereen en wordt streng gerespecteerd. Hij beseft dat het bevorderlijk en essentieel voor Bram is zich te kunnen ontplooien en zijn horizon te verbreden. Als het even niet zo druk is op de farm, of Bram heeft een zeldzame vrije dag, dan gaat hij met plezier een dagje vreemd bij Yammamatsu of Dainichi.

Terug naar het onderwerp. In Japan wordt dus een andere methode gebruikt dan een langwerpige bak. Daar gebruiken zij per persoon een groot en een klein net. Dit zie je hier afgebeeld. Deze foto is van de Kujaku sembetsu die Bram bij Marudoh deed. in principe is de 'Japanse' methode de meest efficiënte. De reden dat Jos de lange bak gebruikt is dan ook met redenen omkleed. De fysische reden is dat wij Europeanen niet zo gemakkelijk enkele uren achtereen in dezelfde houding kunnen zitten. De volgende belangrijke reden is dat je op deze wijze met meerdere mensen naar dezelfde vissen kijkt. In Japan zijn de farms veelal familiebedrijven waarbij selecteren met de paplepel ingegoten wordt. Bij ons is het niet even een blik open trekken. Op deze manier is de kans dat er een goede vis wordt afgeschreven beperkt. belangrijker nog is dat Jos gemakkelijk kan corrigeren en ook min of meer lesjes kan geven, zonder telkens de werkzaamheden stil te moeten leggen. Deze bak is in deze situatie dus zeker doeltreffend. Een mooi voorbeeld dat je niet alles simpelweg moet nadoen. Zelf nadenken en innoveren is belangrijk bij bedrijven en dus ook KoiFarms.

Weer een leermomentje. verder is het ook verschrikkelijk gezellig aan de bak. Aanhoudende concentratie zorgt vanzelf voor een gepaste sarcastische, soms zelf cynische inslag.

Nu we ons er overheen hebben gezet dat niet allen kunnen overleven, gaat de selectie al iets sneller dan bij de Doitsu Hariwake. Dat is ook zeker geen overbodige luxe, want kwa aantallen gaat het hier toch om bijna 1000 Kujaku per vijver! Toch ontstaat hier en daar nog enige aarzeling wanneer een Kujaku met weinig huidkwaliteit passeert, die toch een heel interessant patroon draagt. Het is hier waar een eerdere les ons is bijgebleven. Twijfel is Weg! Hoppatee, en weer een visje, waar iedere hobbyist mee in de nopjes zou zijn geweest indien uit eigen kweek, naar de eeuwige jachtvelden gestuurd. Ook het tegenovergestelde is komt voor.

Zo zijn er erg goede metallic vissen die net te weinig patroon hebben om tot een mooie Kujaku door te kunnen groeien. (links afgebeeld). Toch gaan er een aantal door met weinig patroon. Dit bewijst dat de kwaliteit van het visje belangrijker is. Bovendien kan goed geplaatst klein patroon ook nog best sierlijk zijn. Mede omdat de kweek zo succesvol is geweest kunnen we zo streng selecteren. Ook de Kujaku die achter zijn gebleven in lengte mogen niet door naar de volgende ronde. De allerbeste pik je er binnen luttele seconden uit. Deze steken zo erg met kop en schouders boven de rest uit, onmiskenbaar! Er doen een aantal letterlijk de kop op, die serieus waar zo een glanzende neus hebben dat ze haast letterlijk licht geven. 'Absurd', is het woord waarmee Jos zich uitbundig ingetogen verheugd bij het aanzien van deze kwaliteit. Dat dit inderdaad een abnormaal goede kweek is geweest blijkt wel wanneer we dat woord die middag nog enkele keren mogen aanhoren.

Als de allerbesten zich hebben laten onderscheiden en scheiden, kijken we naar de overigen.  Weer vinden we de besten uit de horde van honderden. Deze worden wederom gescheiden en zo gaat het voort. Hierbij ontstaat echter wel de tendens dat je steeds naar de besten kijkt, terwijl deze na de derde keer eigenlijk al half niet zo goed meer zijn als de besten. Na de derde keer is het dan ook welletjes en wordt de rest respectvol afgedankt. De kwaliteit die hier wordt afgedaan, wordt in Nederland veelvuldig verkocht. Hier geld duidelijk een andere norm. Echte kwaliteit, voor minder doet men het niet!

Hier zie je een prachtig voorbeeld van twee erg goede Koi uit de selectie. Het onderste exemplaar vertoont een 'lichtgevend' neusje. Ook de ruglijn vanaf achter het hoofd tot aan de rugvin heeft een gigantische glans. Omdat ze toevallig in deze positie zwemmen kun je de teri (glans) van de ozutsu (staartdeel) goed vergelijken met de glans op de neus. Ook deze is zondermeer behoorlijk, zo niet, formidabel. het bovenste exemplaar vertoont zowieso langs de gehele ruglijn een schittering. De borstvinnen glanzen als matte spiegels. De patronen zijn aanwezig in zowel voldoende kwantiteit als kwaliteit.

Of ziet Jos nog een mooie. 'Kijk deze dan jongens, waarom zwemt die er nog?' Dergelijke vragen stelt Jos veelvuldig tussendoor en alhoewel hij ons in het begin telkens weer in onzekerheid wist te brengen, was het nu het zelfvertrouwen en de reeds opgedane kennis en ervaring die ons resoluut deed wijzen op de lakende glans als reden van weigering.' Toch laat ons Jos ons grotendeels ongemoeid. Hij heeft vertrouwen in ons en dat voelt goed. Er is ook veel humor tussendoor en ook dat is belangrijk. Want zonder dat je het door hebt, ben je zo enkele uren verder, waarbij concentratie een continue vereiste is. Een beetje humor tussendoor maakt dit mogelijk. 'Hé, woarum zwemte dieze der nog?', zo spreekt Ernst ons met zijn allerbeste Jos-imitatie resoluut aan. Hij doet dit echter enkele seconden nadat er net een nieuwe selectielichting in de bak is losgelaten. We verschieten in de lach. Ernst kijkt ons verbouwereerd aan en valt niet uit zijn rol.  'Hier, en deze dan, die kan wel door toch zeker'. 'Moet je kijken wat een glans', zo stelt hij wijzend op een overmaatse kikkervis... Terwijl Marco gruwelt van deze glibberige groene, kan ook hij het lachen niet laten.

Woarum zwemte dieze der nog?

Het lachen verstompt echter wanneer ik na een moment van verbazing, een visje van rond de 12 cm toon aan de overigen. 'Het enige onberekenbare bij een kweek', zo stelt Jos, 'is het patroon.' Natuurlijk hoop je altijd op enkele Tancho en ja, we hebben twee Tancho Kujaku voorbij zien komen, maar dit visje was echt verbazingwekkend. In mijn groene netjes zwom een heuse Tancho Sakura. Dit visje is ook nog eens van dien kwaliteit, daar wordt je gewoon bang van. 'Absurd', horen we Jos belangstellend fluisteren wanneer hij de vis nader bestudeert. De Tancho spot is zo perfect, maar ook zo enorm dik en diepliggend, werkelijk verbluffend.

Naast de rugvin bevind zich nog een hi patroon, maar die wordt door Jos al snel geïdentificeerd als zijnde in verval, dus wat zal resten is een prachtige Tancho Metallic Kohaku, een Tancho Sakura! Dit is uniek en dat besef komt al snel. Jos durft de vis vaderlijk toe te spreken met de woorden; ' Als je later groot bent...' Met niet zoveel woorden maakt Jos duidelijk dat dit visje in de toekomst misschien wel mee mag naar de All Japan Koi Show. Het is de droom van Jos, daar ooit nog eens te mogen schitteren, met eigen kweek welteverstaan. Wat een kwaliteit dit visje, monsterachtig!

 
Ik ben benieuwd wat er verder tussen zwemt zeg...